220 पटक हेरिएको
पीर जम्मै निख्रिएर खुसी मात्र बस्यो मेरो दिलको सङ्घारमा जब कोही पस्यो कल्ले लग्यो यो मनको दुःख पोको पारी हाँस्न पाएँ बल्ल आज वेदनालाई सारी पीरले खस्ने आँसु आज हर्षाश्रु भई खस्यो मेरो दिलको सङ्घारमा जब कोही पस्यो हिजोसम्म छटपटीले छाती मडारिन्थ्यो दुःखजति यतै बस्थे सुख बढारिन्थ्यो न त रुनुपर्यो आज न चिन्ताले डस्यो मेरो दिलको सङ्घारमा जब कोही पस्यो – भोर्लेटार, लमजुङ
